Anupam Chanda / Manoj Kumar Sinha
Technologia RFID jest używana i rozwijana od ponad 50 lat; po raz pierwszy przez Harry’ego Stockmana w 1948 roku, a jej zastosowanie jest powszechnie stosowane wokół nas. W dzisiejszym społeczeństwie informacyjnym bibliotekarze ponoszą wielką odpowiedzialność za organizację i zarządzanie centrum wiedzy ze względu na wykładniczy wzrost ilości informacji, co prowadzi do eksplozji informacji. Biblioteki szukają wsparcia technologicznego, aby poprawić swoją strukturę organizacyjną w celu zapewnienia efektywnej obsługi klienta, a także zarządzania różnymi usługami. Obecnie biblioteki i centra informacyjne zaczęły korzystać z systemów identyfikacji radiowej (RFID), aby zastąpić swoje systemy elektromagnetyczne i systemy kodów kreskowych pod koniec lat 90-tych. Celem systemu RFID jest umożliwienie przesyłania danych przez urządzenie mobilne, zwane tagiem, które jest odczytywane przez czytnik RFID i przetwarzane zgodnie z potrzebami konkretnej aplikacji. Wykorzystanie RFID w aplikacjach śledzenia i dostępu pojawiło się po raz pierwszy w latach 80-tych. RFID szybko zyskało uwagę ze względu na swoją zdolność do śledzenia poruszających się obiektów. W miarę rozwoju tej technologii opracowywane są coraz bardziej powszechne i potencjalnie inwazyjne zastosowania tagów RFID.