Klinika psychoanalityczna

Tak, jak mówi Luis Hornstein we wstępie, psychoanalityk to trajektoria, którą można zaobserwować na jego własnej drodze - poprzez teorię ideologii i psychoanalizy (1973), psychoanalityczne leczenie i sublimację (1988), psychoanalityczną praktykę i historię (1993) oraz narcyzm (2000); Las Depresiones (2006), Autoestima e identidad (2011), Las encrucijadas actuales del psicoanálisis (2013), Ser analista hoy (2018); zestaw opracowań, które pozwalają nam dostrzec jego sposób pojmowania praktyki psychoanalitycznej. Jak zbudować współczesną psychoanalizę, otwartą na wymianę z innymi dyscyplinami i na wyzwania narzucone przez każdą społeczno-kulturową spójnię, bez utraty specyficzności i rygoru? Praca ta ukazuje panoramę psychoanalizy postfreudyjskiej i postlacańskiej, której krytyczny pluralizm zależy od wprowadzenia do kliniki, która opiera się globalizacji próbującej osłabić socjohistoryczne warunki prawdziwego wykonywania psychoanalizy. Napisane w jasnym i płynnym stylu, ale bez popadania w uproszczenia, praca ta będzie nieodzownym wkładem w zawody związane z ochroną zdrowia.